„Beyond” to pierwszy solowy album Sheili Maloney wydany pod pseudonimem Darkfish. Bo trzeba wiedzieć, że Darkfish to nie nazwa zespołu, a właśnie alter ego tej brytyjskiej pianistki kompozytorki, która tworzy instrumentalne utwory na syntezatory, eksplorując malownicze pejzaże dźwiękowe i abstrakcyjne przestrzenie muzyczne.
Jeżeli nazwisko Sheila Maloney nikomu jeszcze nic nie mówi, to powiem, że artystka studiowała grę na fortepianie klasycznym, gra na syntezatorach, fortepianie i gitarze. Jest autorką ścieżek dźwiękowych dla wielu komercyjnych mediów i bibliotek dźwiękowych. Uważni czytelnicy naszego portalu oraz słuchacze audycji MLWZ pewnie pamiętają, że pod koniec lat 80. i w latach 90. współpracowała ona z pierwszym składem formacji David Cross Band, komponując, współprodukując i biorąc udział w nagraniach do pierwszych trzech albumów tej grupy. Do zespołu Davida Crossa dołączyła ponownie w 2022 roku, aby odbyć światową trasę „Larks Tongues At 50” poświęconą 50-leciu pamiętnej płyty King Crimson.
Obok Davida Crossa, Sheila pracowała również w projektach studyjnych Radius i Sonicphonics oraz pojawiła się na kompilacji „The Mellotron Album - Rime Of The Ancient Sampler” z 1993r. (obok takich tuzów klawiatury, jak Mike Pinder, Nick Magnus, Woolly Wolstenholme czy Patrick Moraz). Współprodukowała i grała na albumie „Parallel Lives” (2021) kolegi z zespołu David Cross Band, Micka Paula, a obecnie gra na klawiszach w nowym zespole o nazwie The Fae. Działa w nim razem z Jinianem Wilde’em (to wokalista m.in. naszego zespołu Believe), Mickiem Paulem i Steve’em Robertsem, a debiutancki album The Fae ma podobno ukazać się jeszcze w tym roku.
W tym całym muzycznym zabieganiu znalazła też czas i inspiracje na przygotowanie własnego solowego krążka. „Beyond” to album w pełni instrumentalny, najogólniej mówiąc, wpisujący się w stylistykę muzyki elektronicznej. Jego program to blisko godzina muzyki podzielona na 9 utworów, z których kilka zaczęło swoje życie jako zamówiona przez Castle Communications ścieżka dźwiękowa do edukacyjnego filmu „Tour of the Universe”. To muzyczne wyzwanie obudziło w Sheili zainteresowanie muzyką inspirowaną kosmosem i szybko powstały kolejne utwory odzwierciedlające etapy podboju kosmosu przez człowieka. Muzyka na płycie „Beyond” używana jest jako metafora planet, galaktyk i podróży w stronę gwiazd. Celem, który przyświecał kompozytorce było połączenie nauki z muzyką na intuicyjnym poziomie emocjonalnym, jednocześnie dając odbiorcy dźwiękowy obraz wszechświata, a właściwie wyobrażenia o nim. „Kiedy po raz pierwszy przeczytałam opis Ziemi w „Pale Blue Dot” Carla Sagana, silnie odbiło się to echem w moich uczuciach dotyczących naszej planety i tego, jak jest ona mała w ogólnym schemacie rzeczy. Starałam się przełożyć to na delikatny, subtelnie zaaranżowany utwór, który odzwierciedla pojedynczy piksel, jaki zajmuje nasza krucha i piękna planeta na zdjęciu zrobionym z tak daleka” – mówi Sheila. I faktycznie, zamykający płytę uroczy temat „The Pale Blue Dot” zainspirowanym jest obrazem Ziemi widocznym na zdjęciu z Voyagera 1, gdy opuszczał Układ Słoneczny. I gdy pozwoli się popracować wyobraźni, można podczas jego słuchania naprawdę odbyć wyimaginowaną podróż w przestworza.
Inne kompozycje na płycie „Beyond” przedstawiają wirtualną podróż przez kosmos od planet do gwiazd. Te bardzo atmosferyczne utwory odzwierciedlają poczucie ogromu i piękna, którego możemy doświadczyć, patrząc na obrazy przedstawiające odległe gwiazdy lub miejsce Ziemi we wszechświecie. Nic tylko włączyć, przymknąć oczy, poczuć się swobodnie, pozwolić popracować własnej wyobraźni i dać się porwać tym magicznym elektronicznym, marzycielskim i pełnym refleksji dźwiękom. Polecam. Szczególnie fanom el-muzyki...
