Drifterit to jednoosobowy projekt muzyczny bardzo zdolnego artysty Wojciecha Dmochowskiego. Zaszył się on samotnie w swojej pustelni i ciuła nuty, by od czasu do czasu wychylić się z niej, ulotnić i przemycić swoje dźwięki do uszu szerszej publiczności.
W ubiegłym roku Wojciech wydał demo, które zatytułował „Drifting Ideas”. Prezentuje na nim pięć kompozycji osadzonych w klimatach około rockowo-metalowych. Jak sam mówi o swojej muzyce: „to ucieczka od codzienności i źródło wewnętrznej równowagi. Odpowiednik chodzenia w pewnym wieku na ryby. Hobby i pasja. Tylko tyle i aż tyle”. Jest na tej płytce czad, jest melancholia i są interesujące pomysły. Brakuje jednak jednej, być może najważniejszej rzeczy, czyli konkretnego wyrazu. Jest na tym krążku wiele fajnych pomysłów, ale są też zbyt częste powroty tych samych motywów, bez nadania im głosu, dosadnie i w przenośni, nieco chowa je w sferze szerszych doznań. To typowo instrumentalny projekt, a trochę szkoda, bo jest gdzie pośpiewać. Moim zdaniem, Wojtek mając demo i pomysły, powinien zdecydować się i skrzyknąć zespół, zrobić te numery z kapelą, poczuć ich oddechy i wizje, a wtedy przekona się, czy już czas wypłynąć na szersze wody, czy też nadal lepiej chować się w ukryciu swoich czterech ścian.
Demo jest ciekawe, interesujące, ale jak dla mnie trochę bez wyrazu. Wokal zmieniłby całość nie do poznania. Oczywiście duże brawa należą się za pasję, chęci, umiejętności i za uprawianie takiego hobby. Mam nadzieję, że zdwojona siła wytworzy na tyle dużo pozytywnych emocji, że Wojtek Dmochowski pójdzie za ciosem i niedługo zadziała coś w materii Drifterit także na występach na żywo.
