Grupa Porcupine Tree od długiego czasu uparcie milczy i nic nie wskazuje na to, by w najbliższej przyszłości z jej obozu miały wypłynąć jakieś optymistyczne informacje na przykład na temat nowych nagrań. Nic więc dziwnego, że członkowie tego zasłużonego dla artystycznego rocka zespołu angażują się w przeróżne muzyczne projekty, niekiedy bardzo odległe od tego, do czego przyzwyczaili nas swoją działalnością w macierzystej formacji.
Tak właśnie jest w przypadku jeżozwierzowego basisty, Colina Edwina. Kilka lat temu pisaliśmy o jego solowym albumie „PVZ”, wspominaliśmy też o jego zaangażowaniu w działalność estońskiej grupy Slow Electric (o jej albumie z gościnnym udziałem Edwina można przeczytać tutaj) oraz ukraińskiego projektu Astarta, dziś pora na kilka słów o jego nowym przedsięwzięciu – płycie „Etymology”. Firmuje ją formacja o nazwie Burnt Belief, którą Colin Edwin tworzy w duecie z amerykańskim gitarzystą Jonem Durantem. Już po raz kolejny obaj panowie zjednoczyli swoje siły i wypuścili na rynek swoje nowe dzieło.
„Etymology” jest następcą wydanego w 2012 roku krążka „Shadow Planets” i można usłyszeć na nim instrumentalną muzykę z pogranicza progresywnego ethno, ambientu, fusion i jazzu. To ponad 70-minutowa dawka awangardowych dźwięków układających się w 11 kompozycji, które z pewnością spodobają się miłośnikom dobrego jazz rocka. W brzmieniu Burnt Belief, oprócz niezliczonych gitarowych riffów i akordów oraz wszechobecnej elektroniki, stosunkowo ważną rolę odgrywają skrzypce, na których gra nie kto inny, a Steve Bingham – muzyk znany z płyt duetu No-Man. Jak już wspomniałem, sporo tu elektroniki oraz programowanych rytmów, ale o świeżości muzyki Burnt Belief oraz o dążeniu do naturalności dźwiękowej świadczy udział aż trzech wybitnych perkusistów: Vinny’ego Sabatino, Deana McCormicka i Jose Duque’a.
Więcej o tym ambitnym muzycznym przedsięwzięciu przeczytacie w dziale REVIEWS, gdzie znajdziecie naszą rozmowę z Jonem Durantem na temat szczegółów związanych z Burnt Belief oraz samą płytą „Etymology”. Zapraszam do lektury, choć tak naprawdę nic nie zastąpi możliwości poznania tego krążka poprzez jego dokładne wysłuchanie. I to niejednokrotne. Do czego wszystkich gorąco zachęcam.
