„Czas dojrzewania” to muzyka niezwykła. Niestety, o filmie, do którego stanowi ścieżkę dźwiękową, nic nie mogę powiedzieć, mam jednak nadzieję, że przyjdzie ta chwila i zobaczę sam film.
Jeśli ktoś zna pierwszy solowy album Edgara Froese „Aqua”, będzie samym początkiem płyty oraz utworem numer 6 po prostu oczarowany. Motoryczny sekwencer Skrzeka wprowadza tę aurę mistycyzmu i tajemniczości bardzo charakterystyczną dla prekursorów muzyki elektronicznej z lat 70., czyli Tangerine Dream. Fragment nr 6 to mój ukochany kawałek, wprost nie mogę się uwolnić od tych dźwięków, nie tylko z racji mojego uwielbienia do twórczości solowej Edgara Froese. Faktem jest to, że Józef Skrzek był bardzo pod wpływem herosów el-rocka, czego dowodem jest ta muzyka filmowa - sporo tu niesamowitości, a nawet grozy. Co ciekawe, Skrzek tworzy tu niepowtarzalną magię za pomocą analogowego sprzętu. Oczywiście dominuje tu cudowne brzmienie mooga.
Kiedy ta muzyka była tworzona, na świecie panowała już moda na "cyfrę", Skrzek zaś pozostał wierny starym analogom i w umiejętny sposób stworzył te frapujące miniatury muzyczne. Jeśliby wniknąć głębiej w warstwę brzmieniową, to czuć tu ducha wielkiego Greka - Vangelisa. Te liryczne fragmenty, zresztą bardzo nostalgiczne, wprawiają mnie w zachwyt, to tak jak bym w kilka minut przesłuchał uduchowione nagrania słynnego Greka z lat 70. a zwłaszcza albumy „Ignacio” i „Albedo”.
Jedynym mankamentem tych miniatur muzycznych Skrzeka jest ich krótki czas, ale pamiętajmy, że muzyka filmowa ma swoje ograniczenia. Szkoda, że artysta nie pokusił się o długą suitę, choć ja i tak mam wrażenie, że mamy tu do czynienia z koncept albumem.
Gorąco polecam to wydawnictwo fanom SBB i Józefa Skrzeka i wszystkim tym, którzy szukają w muzyce czegoś frapującego, oryginalnego i… UDUCHOWIONEGO.
