Tego samego dnia (13 sierpnia 2012r.) co „The Prog Collective” oraz w bardzo podobnej konfiguracji personalnej ukazała się na rynku płyta o znamiennym tytule „Songs Of The Century – An All-Star Tribute To Supertamp”. Tytuł mówi wszystko. To hołd złożony twórczości grupy Supertramp przez amerykańskiego muzyka Billy Sherwooda oraz zaproszonych przez niego do tego przedsięwzięcia słynnych artystów sceny rockowej.
Po pamiętnych pinkfloydowskich albumach-tributach „Back Against The Wall” i „Return To The Dark Side Of The Moon” oraz licznych pojedynczych utworach (nagranych przeważnie wspólnie z grupą o nazwie World Trade) na takich płytach, jak: „Tales From Yesterday” (piosenki Yes), „Supper's Ready” (utwory Genesis), „Jeffology” (hołd dla Jeffa Becka), „Crossfire” (Stevie Ray Vaughan) czy „Dragon Attack” (piosenki Queen), Billy Sherwood wziął się za twórczość zespołu może nigdy nie stojącego w pierwszym szeregu brytyjskich sław rocka, ale mającego imponujący dorobek, który zaistniał w świadomości milionów słuchaczy na całym świecie – grupy Supertramp.
W przeciwieństwie do przywołanych powyżej „albumów-hołdów” złożonych grupie Pink Floyd, nasz bohater nie wziął się za całość jakiejś konkretnej płyty, a za najważniejsze i najwspanialsze utwory z repertuaru zespołu Rogera Hodgsona i Ricka Daviesa: „Breakfast In America”, „Take The Long Way Home”, „The Logical Song”, „It’s Raining Again”, „Dreamer”, „Rudy”, „School” oraz wiele, wiele innych. Ten materiał będący świetnym punktem wyjściowym do dalszego działania, z jednej strony jest prawdziwym „samograjem”, a z drugiej – niemałym wyzwaniem. A że oprócz Sherwooda wykonali go byli i aktualni członkowie tak słynnych formacji, jak Asia, Toto, Yes, King Crimson, The Doors, Deep Purple, XTC, Dream Theater, Mr. Mister, Nektar, Porcupine Tree, Renaissance, Rainbow i Gentle Giant, to nie mogła wyjść z tego płyta zła. Rod Argent i Robby Krieger czarują w „School”, John Wetton wraz z Larrym Fastem jak zawsze nie schodzą poniżej bardzo przyzwoitego poziomu w „Breakfast In America”, Annie Haslam cudownie śpiewa, a David Sancious fantastycznie gra w „Dreamer”, Steve Morse popisuje się genialnym solo w śpiewanym przez Mickeya Thomasa „The Logical Song”, John Lynn Turner i Dave Kerzner porywająco interpretują „Bloody Well Right”, John Wesley lśni w „Take The Long Way Home”, trio Sherwood – Wakeman – Levin popisowo wykonuje „Crime Of The Century”, inne trio: Sherwood – Green – Rudess genialnie odkurza jeden z najwspanialszych przebojów Supertrampu „Goodbye Stranger”, Steve Porcaro fantastycznie towarzyszy Royowi Albrightonowi w opatrzonym soundtrackowym wstępem „Rudym”, a Colin Moulding wspólnie z Geoffem Downesem pokazują, że „It’s Raining Again” to coś więcej niż banalny przebój. Takich zaskakujących duetów, tercetów i przeróżnych konfiguracji jest na tej płycie całe mnóstwo. A jako wisienkę na torcie potraktować należy „oryginalny bonus track” w postaci skomponowanej przez Sherwooda piosenki „Let The World Revolve”, która jest osobistym hołdem autora pomysłu na tę płytę złożonym grupie Supertamp. W nagraniu tym Sherwoodowi towarzyszą Chris Squire i Tony Kaye…
Jak tu nie zachwycić się taką płytą? Choć pewnie będą i tacy, którzy powiedzą, że i tak nic nie równa się z oryginałami. Zgoda. Też tak uważam. Niepowtarzalne brzmienie grupy Supertamp jest po prostu nie do podrobienia. Ale w przypadku tej płyty nie chodzi o żadne podróby czy ściganie się z oryginalnymi kompozycjami. Chodzi o to, że granie muzyki to po prostu świetna zabawa. I Billy Sherwood z całym tym „progrockowym kolektywem” (czy i w tym przypadku mogę tak właśnie nazwać to szacowne grono towarzyszących mu artystów?) pokazują na niniejszym krążku na czym ta dobra zabawa polega!
