Pierwotnie pod koniec lat 90. firma BarbaRossa wydała kompilację niemieckojęzycznych wersji utworów Omegi. Z racji tego, że to wydawnictwo ukazało się z naruszeniem praw autorskich, zostało ono wstrzymane przez zespół. Ponad 20 lat od tamtego incydentu składak ten został wydany ponownie, ale z zupełnie inną szatą graficzną. Można go odsłuchać na kanale Spotify zespołu. Zawiera on ten sam materiał, co wydanie z drugiej połowy lat 90., z dołączonymi dwoma bonusami.
Niemieckojęzyczne utwory to materiał z trzeciej i czwartej płyty zespołu uzupełniony najsłynniejszym utworem Omegi („Perlen Im Haar” – w oryginale „Gyöngyhajú Lány”) i jednym utworem wydanym w oryginale wówczas tylko na singlu („Traurig schwieg ein Mädchen” – w oryginale „Szomorú Történet”). Płytę otwiera „Meine langerwartete Liebste” (czyli „Régvárt Kedvesem” z czwartego albumu zespołu). Podobna wersja z anglojęzycznym wokalem ukazała się na wydawnictwie Bellaphonu z 1973 roku (płyta w różowej okładce zatytułowana po prostu „Omega”). Niemieckojęzyczna wersja „Az Éjszakai Országúton”, czyli „Die nächtliche Landstraße” brzmi trochę dziwnie. Przede wszystkim ze względu na brzmienie fortepianu (zmarły nie tak dawno László Benkő nie był w tym czasie tak dobrym klawiszowcem jak Gábor Presser, co wyraźnie słychać). Podobne niedoskonałości klawiszowe słychać w „Sie ruft alle Tage herbei” (Utcán, A Téren). Niemieckojęzyczny wokal brzmi zaskakująco i jakoś tak nieswojo. Niektóre utwory sprawiają wrażenie zarejestrowanych na koncercie (słychać w nich publiczność), a instrumentalny „Blues” znany z czwartego krążka zespołu został wchłonięty w jeden track przez „Untreue Freunde” (Hűtlen Barátok).
Można dywagować na temat utworów, które zespół wybrał do niemieckojęzycznych interpretacji. Zwłaszcza, że w okresie 1969-71 Omega stworzyła znacznie więcej udanych kompozycji. Trzeba jednak podkreślić, że ten zestaw nie jest wcale złym wyborem, o czym świadczy chociażby kończąca całość kompozycja „Magischer weißer Stein” (Varázslatos Fehér Kő).
Po tej porcji niemieckojęzycznego materiału czas na bonusy. Pierwszym z nich jest interpretacja najsłynniejszego przeboju Omegi w wykonaniu Franka Schöbela, czyli „Schreib es mir in den Sand”. Jako ciekawostkę dodam, iż utwór ten znalazł się na jednym z krążków czteropłytowego wydawnictwa Omegi. Konkretniej na „OMEGA - The Beaty Sixties” (GrundRecords GR052). Drugi bonus wydaje się zupełnie bezsensowny, gdyż jest nim oryginał najsłynniejszego przeboju grupy (dokładnie taka sama wersja jak na drugim węgierskojęzycznym krążku zespołu).
Pozycję tą należałoby traktować bardziej jako ciekawostkę, głównie ze względu na liczne mankamenty i potknięcia wykonawcze w niektórych kompozycjach oraz nie zawsze udane interpretacje niektórych utworów. Ale jak to z ciekawostkami bywa: dla fanów to pozycja obowiązkowa!
