Andy Lind to perkusista prezentowanej niedawno na naszych małoleksykonowych łamach niemieckiej formacji The Ancestry Program, która zachwyciła nas tegorocznym albumem „Of Silent Mammalia Part II”. Jak się okazuje, w wolnych chwilach realizuje się on w swoim solowym projekcie. I o ile The Ancestry Program to szyld, w ramach którego Lind ze swoimi kolegami przedstawia na wskroś nowoczesnego prog rocka, to już jego solowy repertuar utrzymany jest w nieco innej, mocno zabarwionej jazz rockiem, stylistyce.
Andy Lind w ostatnich dniach tego roku przedstawia nam swój album, który jest drugą częścią płytowej trylogii - „The Justification of Reality Part II - A 3rd Ear Conversation”. Od razu przyznam, że nie słyszałem wydanej przed dwoma laty części pierwszej, ale to, co można usłyszeć na nowym albumie zasługuje na duże słowa uznania. Wydaje się, że na swoim solowym krążku Lind idzie o krok dalej w swoim i tak już bardzo szerokim spektrum muzycznych zainteresowń. Udało mu się pozyskać do współpracy muzyków z najwyższej półki z niemieckiej i międzynarodowej sceny prog rocka i jazz fusion. Można powiedzieć, że na płycie gra prawdziwy ‘all-star band’: klawiszowiec i perkusista Gary Husband (John McLaughlin, Allan Holdsworth), także na klawiszach gra Steve Hunt (Allan Holdsworth), na wokalu Andy’ego wspierają: Arno Menses (Subsignal), Marco Glühmann (Sylvan), Sami Gayed (Soulsplitter), Ben Knabe (The Ancestry Program) i Stefan Weyerer (Copper). Zaś w skład gitarowej armady wchodzą tak znakomite nazwiska, jak Jan Zehrfeld (Panzerballett), Wolfgang Zenk (7for4) oraz Kalle Wallner (RPWL, Blind Ego). Polecam Waszej uwadze efektowne, jak zawsze zresztą, jakże charakterystyczne dla Wallnera jego gitarowe partie w finałowym utworze „Trapped In Haze”. W nagraniach wzięli też udział inni znani muzycy, w tym będący już właściwie progrockową instytucją samą w sobie - Marek Arnold (Seven Steps To The Green Door, Cyril, Toxic Smile, UPF, The Samurai Of Prog etc.), który wykonał niesamowite saksofonowe solo w utworze „Lost Words”.
Słuchanie albumu „The Justification of Reality Part ll - A 3rd Ear Conversation” jest niesztampową muzyczną przygodą. W jej trakcie mamy do czynienia ze wspaniałą różnorodnością muzyczną, mocno zakorzenioną jednak w tradycji jazz rocka i muzyki fusion. To nie wszystko, bo w muzyce tej znajdziemy szereg innych nieoczywistych pierwiastków: od jazzu po metal i od avant progu po pop. Na pierwszy rzut oka wszystko to może wydawać się eklektyczne, lecz podczas słuchania z łatwością odkrywamy jak bardzo spójna jest to muzyka. Chociaż też i niełatwa w odbiorze – pełna jest bowiem zawiłości, nieoczywistych rozwiązań, brzmieniowych zaskoczeń i dźwiękowych łamańców. Utwory wypełniające program płyty są skomplikowane, nielinearne i długie. Jest ich dziesięć i łącznie układają się w blisko 80-minutową całość. Wszystko to sprawia, że tego albumu słucha się z zaintrygowaniem, ale i ze skupieniem. Bo, podkreślam to raz jeszcze, nie jest to łatwa w odbiorze płyta.
Ta muzyka wykonywana przez muzyków wywodzących się z różnych muzycznych światów (choć trzeba przyznać, że udział gości na płycie jest raczej dyskretny, bo w centrum uwagi cały czas znajduje się Andy Lind, który oprócz perkusji gra tu też na gitarach, basie, programuje dźwięki i obsługuje przebogatą baterię instrumentów klawiszowych) sprawia, że nowy album Linda jest niezwykle kolorowy, pełen muzycznych nieoczywistości i czających się niemal za każdym rogiem muzycznych niespodzianek.
Polecam szczególnie fanom dobrego jazz rocka.
