Album „Towards The Mysterium” tria o nazwie The Fractured Dimension to kolejna z serii wydanych niedawno przez wytwórnię MALS płyt z rozimprowizowaną muzyką z pogranicza rocka i jazzu. Z tym, że zespół The Fractured Dimension poszedł w tych improwizacjach nieomal do ekstremum zamieszczając na swojej płycie aż 17 tematów wypełnionych instrumentalną muzyką fusion z mnóstwem gitarowych solówek i wszelakich innych partii solowych.
Trio skupione jest wokół keyboardzisty Jimmy Pittsa, który jest autorem wszystkich kompozycji na płycie. Zdecydowana ich większość to zaledwie kilkuminutowe utwory, w których syntezatory i fortepian wraz z sekcją rytmiczną (Jerry Twyford – bg, Alex Arellano – dr) budują osnowę pod instrumentalne popisy gitarzystów. Te właśnie indywidualne gitarowe partie są prawdziwą solą muzyki The Fractured Dimension. Jako że w składzie tego tria nie ma stałego gitarzysty, The Fractured Dimension posiłkuje się długą listą zaproszonych gości. Są wśród nich mniej i bardziej znane nazwiska. Wymienię kilka spośród nich: Ron Jarzombek (to on gra partie solowe w kompozycji tytułowej), Marcel Coenen („Fractured Are The Nine Principals”), Aaron Roten („Workshipping Slonimsky In A Ravellian Mood”, „Reiteration And Extemporaneous Noodling”), Brev Sullivan („Fibonacci’s Notebook”), Brad Hull („Mathematics Of Divinity”), Bill Bruce (też w „Mathematics Of Divinity”), Tom Geldschlager („Lecture”, „Refraction”).
Już same tytuły wymienionych utworów świadczą o tym, że na płycie „Towards The Mysterium” mamy do czynienia z bardzo „naukowym” podejściem do muzyki. Nowoczesne, często nowatorskie, podejście do kompozycyjnych struktur, a także intensywność rytmiczna w połączeniu z całkowitą swobodą artystyczną – to cechy prezentowanych przez The Fractured Dimension produkcji. Z tymi założeniami idzie w parze wysoki poziom muzyków, którzy z technicznego punktu widzenia są prawdziwymi mistrzami w swoim rzemiośle.
Płyta dedykowana jest pamięci rosyjskiego kompozytora Aleksandra Skriabina (1872 – 1915), a zawartość muzyczna powinna przypaść do gustu sympatykom dokonań grup Scholomance, Power Of Omens, Spastic Ink, Stratospheerius, Super String Theory, Blotted Science czy Forced Entry.
Miłośników klasycznych i bardziej uporządkowanych prog rockowych brzmień przestrzegam: na płycie „Towards The Mysterium” znajdujemy się w całkowicie innych rejonach stylistycznych. Trochę tu sztuki dla sztuki i mnóstwo "pokazów technicznych". To płyta raczej dla koneserów ekstremalnie rozimprowizowanego grania.
