Ostatnie lata były dla grupy IQ bardzo pracowite. Najpierw wydali płytę „Subterranea”, następnie opublikowali podwójną płytę CD z zarejestrowaną na nowo wersją ich pierwszego albumu „Seven Stories Into Eight”, a potem ponownie wrócili ze swoją kolejną płytą CD zatytułowaną „The Lost Attic - A Collection of Rarities 1983-1999”.
Tytuł tego albumu mówi praktycznie wszystko, lecz trzeba wiedzieć, że muzycy IQ nie tylko ograniczyli się na nim do przedstawienia rzadkich i rarytasowych nagrań, ale także wydali jeszcze kilka niepublikowanych wcześniej utworów, a ponadto wrócili do studia, by nagrać ponownie swój unikatowy singiel „Hollow Afternoon”. Pierwotnie był on rozdawany za darmo na koncertach, a w pierwszym tłoczeniu było tylko 500 egzemplarzy. W programie „The Lost Attic” znalazły się ponadto dwie piosenki, które pierwotnie ukazały się na kompilacjach wytwórni SI Music i od wielu lat były niedostępne po bankructwie tej firmy: „N.T.O.C. (Resistance)” pierwotnie pojawił się na albumie „SI Compilation Too” i był debiutem w składzie grupy basisty Johna Jowitta, a nagranie „Apathetic, And Here, I...” pochodzi z albumu-tributu pt. „Mannerisms” poświęconego pamięci zmarłego wokalisty Twelfth Night, Geoffa Manna.
Pierwsze z tych nagrań to prawdopodobnie moja ulubiona piosenka na tym albumie, którą regularnie odtwarzam sobie przez ostatnie lata. To nie tylko świetna piosenka, ale jednoznacznie wskazuje ona, że po okresie niepewności co do przyszłości IQ, zespół powrócił i wydawał się brzmieć jeszcze lepiej niż kiedykolwiek wcześniej.
Podobnie jak w przypadku albumu „Seven Stories Into 98”, płycie towarzyszy gruba książeczka zawierająca historię, teksty i komentarze na temat każdego zamieszczonego w tym zestawie utworu. Po wysłuchaniu „The Lost Attic” wszystko, co pozostaje zrobić, to tylko czekać na nową płytę IQ.
Tłumaczenie: Artur Chachlowski
